چکیده مقاله :

مقدمه: ویتیلیگو یک بیماری اختلال پیگمانتاسیون اکتسابی است که در نتیجه تخریب ملانوسیت ها رخ می دهد و از شیوع 1% بین مردم جامعه برخوردار است. هدف از این مطالعه تعیین اثربخشی و ایمن بودن روش Bath PUVA در درمان بیماران مبتلا به ویتیلیگو می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه به روش مطالعه مداخله ای و به صورت آینده نگر انجام شد. 38 بیمار مبتلا به ویتیلیگو که در طی سال 1380 منوط به دارا بودن شرایط ورود و عدم وجود معیارهای خروج تعریف شده درمان Bath PUVA قرار گرفتند. میزان پاسخ درمانی به صورت رپیگمانتاسیون بعد از درمان تعریف می گردد که توسط پزشک تعیین شده است و به 4 گروه برگشت بیش از 75% (عالی)، 75-50 درصد (خوب)، 50-25 درصد (متوسط) و کمتر از 25% (ضعیف) تقسیم می شود. در ضمن عوارض جانبی درمان نیز ثبت گردید.یافته ها: از 38 بیمار شرکت کننده در مطالعه 26 نفر پاسخ درمانی ضعیف، 10 نفر پاسخ درمانی متوسط و 2 نفر پاسخ درمانی خوب داشتند و هیچ موردی از پاسخ درمانی عالی دیده نشد و میانگین پاسخ درمانی بیماران 23.5% بود. در این مطالعه ارتباط معناداری بین سن، جنس و مدت زمان بیماری با میزان بهبودی مشاهده نشد ولی به نظر رابطه ای بین تعداد جلسات درمانی و همچنین محل درگیری با میزان بهبودی موجود است (P.Value<0.005). در این مطالعه عوارض کوتاه مدت بعد از درمان عبارت بودند از سوختگی سطحی 3 نفر (7%)، اریتم 3نفر (7%) و تاول 1 مورد (2.5%). با توجه به محدود بودن مطالعه و پیگیری در مورد عوارض بلند مدت این روش درمانی نمی توان اظهار نظر کرد.نتیجه گیری و توصیه ها: بهبودی با درمان Bath PUVA تنها با محل درگیری و تعداد جلسات فتوتراپی انجام شده و رابطه معناداری داشته است و رابطه معناداری بین سن و جنس، مدت بیماری با میزان بهبودی وجود ندارد. این امر درباره عوارض درمانی هم صحیح است و رابطه ای بین جنس، سن و تعداد جلسات با عوارض بدست نیامد.

دریافت مقاله